20170703 Gaustadtoppen

Tirsdag kjørte vi nordover. Her er vi i Morgedal. Måtte jo innom å hilse på Sondre vettu.

 

Har var det både muesum og muligheter for å handle.

 

Vi var også bortom Rauland kirke for å se på grava til tante Sigrid.

 

Her var grava til flere kjente. Både Dyre Vaa (over), Myllarguten og ...

 

...Førnes-brunen.  "Førnesbrunen var ein usedvanleg hest – han var særs stor og sterk, og samtidig klok utover det vanlege. I tidlegare år var det tre kyrkjesokn på Møsstrond, men det var ikkje lenger ei einaste kyrkje att når svartedauden nådde området. Da måtte alle som bøta med livet, fraktast til Rauland kyrkje, og leggjast i jord der. Vegen var lang og lika var mange – og det var Førnesbrunen som måtte frakte dei alle over Falkeriset og heilt til Rauland. Turane blei mange, og Førnesbrunen såg korleis livet der oppe døydde ut litt etter litt. Til slutt blei også eigaren til gampen sjuk – og Førnesbrunen gådde at det ikkje lenger var att ei levande sjel kringom honom. Dei la da ut på ei siste reis, med den døyande bonden på Førnes på slep, for å få lagt den bonden som hadde stelt så godt med honom i alle år, i vigd jord når han snart skulle dø. Han hadde gått vegen så tallaust mange gonger, at han kunne gå han på eiga hand. Men det var midt på hardaste vintaren og terrenget var ulendt. I ein intens kamp sleit Førnesbrunen seg nok ein gong over Falkeriset og heilt til Rauland kyrkje. Der sto det nokre karar - som vanleg klare til å ta i mot dei siste offera frå Møsstrond. Dei lempa av bonden, som hadde sovna inn på ferda, og gav Førnesbrunen eit klapp bak for å signalisere at han på ny kunne fara heim og hente dei neste som måtte fraktast. Men for fyrste gong var hingsten motviljug – han ville ikkje reise att, vel vitande om at det ikkje lenger var noko å koma heim til. Men karane på Rauland hadde ikkje fått nyss om det, og truga gampen til å koma seg av stad. Ei god stund seinare høyrde dei eit veldig vrinsk ovantil fjella. Nokre kloke hovud skjøna alvoret og kven som truleg kalla på dei. Dei fór oppover etter faret til hesten, og fann han til slutt på Falkeriset. Der stod han bergande fast og nedsnødd, med eine foten godt sokke ned i den djupe snøen. Han hadde mista eine trugen, og ikkje eingong den kraftige hingsten, kunne hjelpe seg sjølv ut av nauda. Karane frå Rauland hjelpte hesten opp, men Førnesbrunen var tydleg redusera etter han hadde kava i snøføyka. Da oppdaga dei at Møsstrond nå låg stilt og aude, og dei vende om og tok Førnesbrunen med seg.

Førnesbrunen var utsliten og han hadde også skada seg. Da dei kom attende til Rauland kyrkje, sokk han heilt utmatta saman ute på kyrkjegarden og sovna inn. Den harde dødskampen og dei mange tunge taka, hadde leita for mykje på den gjeve gampen – og med det tok den svartkledde kvinna knekken også på honom. Staden Førnesbrunen la seg ned på, har etter dette heitt Hestedøkkji, til minne om den edle hesten."

Kilde: https://lokalhistoriewiki.no/index.php/F%C3%B8rnesbrunen

 

Vi tenkte også å gå Falkeriset, men det regnet og skodda hang tungt helt nedover myrene,  så vi droppa turen opp denne gangen.

 

Men vi kommer tilbake en annen gang.

 

Vi drakk kaffe på Hardangervidda Nasjonalparksenter. Flott utsikt over Møsvatn.

 

Så kjørte vi ned til Rjukan og fikk fin utsikt til Vemork. Vi overnattet på Rjukan.

 

Neste morgen (onsdag) kjørte vi til Stavsro og tok fatt på turen til Gaustatoppen. Det er litt skodde og vind, men håper det bedrer seg utover dagen slik det er meldt.

 

Det var tørr og fin sti oppover.

 

Det var ikke bare vi som skulle opp her denne dagen.

 

Så er vi oppe og været lettet som om det var bestilt.

 

Det er DNT-hytte på toppen, og vi som mange andre, kjøpte oss vafler.

 

De hadde det travelt på kjøkkenet :-)

 

Aslaug nyter utsikten.

 

Men dette er ikke den egentlige toppen. Den er lenger inne og jeg vil dit....

 

Her er det grov ur...

 

... og ganske mye luftigere. 

 

Her er den egetlige toppen, 1883 moh.

 

Fin utsikt

 

 

 

Det har vært skjerpaer og laget trapper her også.

 

De har brutt steinen ganske langt nede og båret den opp... store blokker. Der er jammen noen hardinger.

 

Traff en dansk familie som hadde glemt sjokoladen sin. De likte Freie melkesjokolade :-)

 

   

 

 Vi møtte masse mennesker på vei ned. Tipper det var over tusen som gikk opp denne dagen. En uhorvelig mengde stein...

 

 Men her er vi kommet ned til der blomstrene gror igjen.

 

 En super tur. Vi brukte ca 1.40 opp (gikk rolig, men stoppet ikke noe særlig).

 

 Masse biler som parkerte ved veien.

 

Utsikt over Rjukan på tur ned.

 

Vi kjørte videre nordover. Gjennom Tessungdalen og over Limingfjellet. Mye opp og ned, men veldig fint tur.

Her har vi passert Geilo og har tatt inn på Jons kro. Her spiste vi og overnattet. Ikke noe galt, men vi skulle nok heller ha kjørt opp på fjellet (Hardangervidda). Men dit skal vi i morgen :-)

 

 

Skriv gjerne en kommentar på gjesteboka.

Fil: jostein/17/ja20170703.html